Description:

'Je kent mij niet, en terwijl ik dit schrijf ken ik mezelf ook niet helemaal. Ik heb overigens wel geprobeerd om je niet te schrijven, ik probeer het al twee dagen lang, maar ik geef het nu op.'Met deze woorden begint een man de briefwisseling met een vrouw die hij slechts uit de verte gezien heeft, zoals ze met een treurige glimlach haar armen om zich heen sloeg, vergezeld van een lange man die hij voor haar echtgenoot houdt.Door z'n radicale openhartigheid en literair meesterschap laat deze roman geen lezer onberoerd. David Grossman weet haarfijn de relatie tussen man en vrouw en hun wederzijdse verwachtingen van de liefde te schilderen.'Wil hoe dan ook liever dat er geen woorden meer tussen ons staan. Gewoon jouw lijfelijkheid en die van mij. Doet er niet toe hoe. Je kunnen aanraken, je zweet ruiken, naar je kijken als je allerlei handelingen verricht. Een omelet bakken bijvoorbeeld.'