Het altaar baadde in de gloed. Toen gleed de geheimzinnige ruimte achter het altaar de steeds wijder wordende lichtkring in. En langzaam werden in het kruipende licht gestalten zichtbaar, als gedaanten die uit de nacht en de stilte groeiden. Eerst leken het grijze stenen standbeelden, harig, mensachtig en op een afzichtelijke manier toch geen mensen; maar hun ogen leefden, koude vonken van ijzig grijs vuur. En toen de sinistere gloed op hun dierlijke gelaat viel, slaakte de priester een gil en sloeg achterover. Maar een lange arm schoot over het altaar heen en een misvormde hand sloot zich om zijn keel. Gillend en worstelend werd hij over het altaar gesleurd; een vuist als een hamer suisde neer en de kreten verstomden. Slap, gebroken lag hij over het altaar, zijn hersenen dropen uit zijn verbrijzelde schedel. En toen stortten de dienaren van Bît-Yakin zich als een stortvloed uit de hel op de zwarte priesters, die verlamd van afschuw hadden toegekeken...
Description:
Het altaar baadde in de gloed. Toen gleed de geheimzinnige ruimte achter het altaar de steeds wijder wordende lichtkring in. En langzaam werden in het kruipende licht gestalten zichtbaar, als gedaanten die uit de nacht en de stilte groeiden. Eerst leken het grijze stenen standbeelden, harig, mensachtig en op een afzichtelijke manier toch geen mensen; maar hun ogen leefden, koude vonken van ijzig grijs vuur. En toen de sinistere gloed op hun dierlijke gelaat viel, slaakte de priester een gil en sloeg achterover. Maar een lange arm schoot over het altaar heen en een misvormde hand sloot zich om zijn keel. Gillend en worstelend werd hij over het altaar gesleurd; een vuist als een hamer suisde neer en de kreten verstomden. Slap, gebroken lag hij over het altaar, zijn hersenen dropen uit zijn verbrijzelde schedel. En toen stortten de dienaren van Bît-Yakin zich als een stortvloed uit de hel op de zwarte priesters, die verlamd van afschuw hadden toegekeken...