‘Gek zijn, vergeten, in de war, de weg kwijt - de zinnen dansten door elkaar in zijn hoofd en elke keer als er iemand kwam, veranderde hun ritme. Omdat iedereen iets zei wat hij niet kon plaatsen. Steeds iets anders, alsof niemand wist waarom hij in deze kamer was gestopt met alleen een stoel, een stapel bedden en foto’s die hem vaag bekend voorkwamen. ‘Mijn vader kreeg alzheimer ver voor hij 60 was, en het duurde bijna 20 jaar voor de ziekte hem definitief te pakken had, want zeiden we: “Zijn hoofd is niks, maar hij heeft een hart van roestvrijstaal.”Zo begint de flaptekst van dit uitzonderlijke boek van Peter de Zwaan In mijn hoofd - Roman over alzheimer.
Mijn moeder kwam kort na vaders overlijden in hetzelfde verzorgingshuis, met vasculaire dementie en alzheimer, bij haar was nooit sprake van half werk. Door mijn ouders weet ik dat er in de hoofden van demente mensen meer omgaat dan sommige medici willen doen geloven. In hun ogen las ik de verhalen. Ze waren er, ze lagen op de tong, maar kwamen niet voorbij de lippen.’
Description:
‘Gek zijn, vergeten, in de war, de weg kwijt - de zinnen dansten door elkaar in zijn hoofd en elke keer als er iemand kwam, veranderde hun ritme. Omdat iedereen iets zei wat hij niet kon plaatsen. Steeds iets anders, alsof niemand wist waarom hij in deze kamer was gestopt met alleen een stoel, een stapel bedden en foto’s die hem vaag bekend voorkwamen. ‘Mijn vader kreeg alzheimer ver voor hij 60 was, en het duurde bijna 20 jaar voor de ziekte hem definitief te pakken had, want zeiden we: “Zijn hoofd is niks, maar hij heeft een hart van roestvrijstaal.”Zo begint de flaptekst van dit uitzonderlijke boek van Peter de Zwaan In mijn hoofd - Roman over alzheimer. Mijn moeder kwam kort na vaders overlijden in hetzelfde verzorgingshuis, met vasculaire dementie en alzheimer, bij haar was nooit sprake van half werk. Door mijn ouders weet ik dat er in de hoofden van demente mensen meer omgaat dan sommige medici willen doen geloven. In hun ogen las ik de verhalen. Ze waren er, ze lagen op de tong, maar kwamen niet voorbij de lippen.’