In november had ik een nachtmerrie
Het was 1924 en ik was weer in Riverton. Alle deuren stonden wijd open, zijden gordijnen bolden op in de zomerbries. Onder de oude esdoorn op de heuvel speelde een orkestje. De lome tonen van de violen zinderden in de hitte en mengden zich met het geluid van lachende stemmen en rinkelende glazen. De hemel had de kleur blauw van vóór de oorlog, de kleur waarvan we hadden gevreesd dat hij voorgoed was vernietigd. Een van de lakeien, keurig in zwart en wit, schonk champagne in het bovenste glas van een glazenpiramide. Iedereen applaudisseerde, verrukt over de heerlijke verspilling.
Ik zag mezelf, zoals in dromen kan, tussen de gasten lopen. Ik liep langzaam, veel langzamer dan in het echt mogelijk is, en de anderen waren een waas van zijde en lovertjes. Ik was naar iemand op zoek
Riverton Manor, Engeland, 1924. Op de avond van een groot societyfeest pleegt de jonge dichter Robbie Hunter zelfmoord. Twee zussen, Hannah en Emmeline Hartford, zijn hier getuigen van; de ene zus is zijn toegewijde bewonderaarster, de andere volgens de geruchten zijn minnares. Na die avond spreken zij elkaar nooit meer.
Wat is er gebeurd? De enige die de waarheid kent, is dienstmeid Grace Reeves. En zij probeert die al haar hele leven te vergeten. Maar als er na zeventig jaar een film wordt gemaakt over de veelbesproken gebeurtenis, komen oude herinneringen weer boven - en wordt het steeds moeilijker om geheimen verborgen te houden
Description:
In november had ik een nachtmerrie Het was 1924 en ik was weer in Riverton. Alle deuren stonden wijd open, zijden gordijnen bolden op in de zomerbries. Onder de oude esdoorn op de heuvel speelde een orkestje. De lome tonen van de violen zinderden in de hitte en mengden zich met het geluid van lachende stemmen en rinkelende glazen. De hemel had de kleur blauw van vóór de oorlog, de kleur waarvan we hadden gevreesd dat hij voorgoed was vernietigd. Een van de lakeien, keurig in zwart en wit, schonk champagne in het bovenste glas van een glazenpiramide. Iedereen applaudisseerde, verrukt over de heerlijke verspilling. Ik zag mezelf, zoals in dromen kan, tussen de gasten lopen. Ik liep langzaam, veel langzamer dan in het echt mogelijk is, en de anderen waren een waas van zijde en lovertjes. Ik was naar iemand op zoek Riverton Manor, Engeland, 1924. Op de avond van een groot societyfeest pleegt de jonge dichter Robbie Hunter zelfmoord. Twee zussen, Hannah en Emmeline Hartford, zijn hier getuigen van; de ene zus is zijn toegewijde bewonderaarster, de andere volgens de geruchten zijn minnares. Na die avond spreken zij elkaar nooit meer. Wat is er gebeurd? De enige die de waarheid kent, is dienstmeid Grace Reeves. En zij probeert die al haar hele leven te vergeten. Maar als er na zeventig jaar een film wordt gemaakt over de veelbesproken gebeurtenis, komen oude herinneringen weer boven - en wordt het steeds moeilijker om geheimen verborgen te houden