Kurt Vonnegut werd geboren op de elfde dag van de elfde maand van het tweeëntwintigste jaar van deze eeuw. Galápagos is zijn elfde roman. Het boek verscheen in 1985 onder enorme belangstelling in de Verenigde Staten, precies drieëndertig jaar na zijn debuut met De grote pianola. Het is deze noodzakelijke chronologie die tot Vonneguts nieuwste en misschien wel meest kosmische roman heeft gevoerd, het voorlopige sluitstuk van een fascinerende literaire evolutie.Heel lang geleden, één miljoen jaar terug in de geschiedenis van onze aarde, om precies te zijn op 27 november 1986, staat het er slecht voor met de menselijke soort. Oorlogen, financiële rampen en een op hol geslagen technologie zijn tekenen van een ommekeer in de evolutie. Het menselijk brein is definitief te groot geworden in verhouding tot het hart.De onvermijdelijke, wereldomvattende collaps, nog in de hand gewerkt door een epidemie van menseneieren etende micro-organismen, komt slecht uit voor 'de Natuurcruise van de Eeuw'. Aan boord van de 'Bahía de Darwin' zou namelijk de volgende dag een elite gezelschap, bestaande uit onder anderen Jacqueline Kennedy, Henry Kissinger en Rudolf Nureyev, naar de Galápagos-archipel afreizen. Ondanks de wereldkrach vertrekt het schip toch, zij het met een andere dan de oorspronkelijk gedachte prominente bemanning. Deze passagiers, de laatste overlevenden van het mensdom, nestelen zich op het eiland Santa Rosalia, waar zij zich in een 'devolutie' van een miljoen jaar ontwikkelen tot een volk van harige en visetende amfibieën, met vinnen in plaats van handen.Kurt Vonnegut heeft met Galápagos een briljante, zwarte darwiniaanse komedie geschreven, een geraffineerd literair spel van zijn kosmische fantasie met de dreigende apocalyps.
Description:
Kurt Vonnegut werd geboren op de elfde dag van de elfde maand van het tweeëntwintigste jaar van deze eeuw. Galápagos is zijn elfde roman. Het boek verscheen in 1985 onder enorme belangstelling in de Verenigde Staten, precies drieëndertig jaar na zijn debuut met De grote pianola. Het is deze noodzakelijke chronologie die tot Vonneguts nieuwste en misschien wel meest kosmische roman heeft gevoerd, het voorlopige sluitstuk van een fascinerende literaire evolutie.Heel lang geleden, één miljoen jaar terug in de geschiedenis van onze aarde, om precies te zijn op 27 november 1986, staat het er slecht voor met de menselijke soort. Oorlogen, financiële rampen en een op hol geslagen technologie zijn tekenen van een ommekeer in de evolutie. Het menselijk brein is definitief te groot geworden in verhouding tot het hart.De onvermijdelijke, wereldomvattende collaps, nog in de hand gewerkt door een epidemie van menseneieren etende micro-organismen, komt slecht uit voor 'de Natuurcruise van de Eeuw'. Aan boord van de 'Bahía de Darwin' zou namelijk de volgende dag een elite gezelschap, bestaande uit onder anderen Jacqueline Kennedy, Henry Kissinger en Rudolf Nureyev, naar de Galápagos-archipel afreizen. Ondanks de wereldkrach vertrekt het schip toch, zij het met een andere dan de oorspronkelijk gedachte prominente bemanning. Deze passagiers, de laatste overlevenden van het mensdom, nestelen zich op het eiland Santa Rosalia, waar zij zich in een 'devolutie' van een miljoen jaar ontwikkelen tot een volk van harige en visetende amfibieën, met vinnen in plaats van handen.Kurt Vonnegut heeft met Galápagos een briljante, zwarte darwiniaanse komedie geschreven, een geraffineerd literair spel van zijn kosmische fantasie met de dreigende apocalyps.